آسانسور کارگاهی و آسمان خراش ها : به موازات رشد جمعیت در جهان کنونی و نیاز به فراهم کردن اسکان تولید، ساخت آسمان خراش ها هر روز افزایش مییابد، در نتیجه در یک فضای رقابتی معماران دست به طراحی آسمان خراش هایی می زنند که هرچه بیشتر خودش را به اوج آسمان به رخ بکشد. شهرهای مدرن با سبک معماری و ساختمان های بلند خودشان را به تصویر می کشند.
در فرایند ساخت و ساز، فناوری به کمک می آید تا عملیات ساخت را تسهیل نماید. یکی از ابزارهای ضروری معماران و مهندسین ساخت و ساز، آسانسور کارگاهی می باشد. نیاز به جابه جایی مواد و مصالح در ارتفاع های بسیار بالا ضرورت این تکنولوژی را چند برابر می کند.
آسانسور و کاربرد آن از گذشته تاکنون
تاریخ اختراع آسانسور به سه قرن قبل از میلاد می رسد. در گذشته نیروی انسانی به همراه آسانسور توامان به کار گرفته می شد. احتمالاٌ آسانسور های گذشته از سرعت بالابرهای امروزی برخوردار نبوده، با این حال همان آسانسورهای قدیمی به خوبی نیاز آن زمان را برطرف می کرده است.
آسانسورهای قدیمی شامل یک چرخ و تسمه گردان بود که قادر بود اشخاص و اجسام را به طرف بالا حمل کند. بعد از گذشت چند سال این شکل در آسانسور کارگاهی تبدیل به کابین های صعودی شد.
آسانسور های کارگاهی با پیشرفت و تکامل روز افزون توانستند تا ۳۰۰ متر در ارتفاع صعود کنند. این تکنولوژی از شاخص ترین ابداعات بشر در زمینه معماری و شهرسازی محسوب می شود. با وجود این وسیله، دیگر هیچگونه محدودیتی برای ساخت و ساز وجود ندارد و فرایند ساخت به راحتی انجام می پذیرد.
آسانسور کارگاهی و آسمان خراش ها
بالابر کارگاهی وسیله ای است که حرکت در ساختمان های مرتفع را آسان تر می کند. این اختراع موجب تعمل و هماهنگی برای جا به جایی عمودی مصالح ساختمانی به طبقات بسیار مرتفع می شود. آسمان خراش ها برای مهندسین و معماران به عنوان چالش هایی محسوب می شود که آنان قادر باشند پیشرفت کار خود را در ارتفاعات بالا و مرتفع مشاهده کنند. این پیشرفت نیاز به آسانسور کارگاهی مجهز با تکنولوژی روز دارد.
آسانسورهای قدیمی از ایمنی لازم برخوردار نبودند و خطرات ناشی از سقوط در آن ها زیاد بود. ساختار آسانسورهای قدیمی به گونه ای بود که سیستم قرقره و وزنه مکانیسم ایمنی نداشت در نتیجه کابل ها و تسمه ها پاره یا شکسته می شد. اولین فردی که در نمایشگاه جهانی ۱۸۵۴ نیویورک این شکل از آسانسورهای کارگاهی را مطرح نمود “الیشا کورتیس” بود، که با پیشنهاد دستگاه ایمن کننده و نگه دارنده کابین باعث استفاده مفید و امنیت بالا در آسانسورهایی برای ارتفاعات بلند شد. حتی امروزه نیز از این اختراع برای امنیت جانی و مالی اشخاص و اشیاء استفاده می شود.
آسانسور کارگاهی و ابر آسمان خراش ها
شرکت اوتیس باتجربه و فعالیت طولانی مدت در طول این سال ها در تلاش است در زمینه تولید آسانسور، مسائل مربوط به حمل و نقل در ارتفاع ۸۰۰ متری را حل نماید. با این توصیف شرکت اوتیس موفق به تولید آسانسور دو طبقه شده است. آسانسورهای دوطبقه به گونه ای طراحی شده اند که به وسیله کامپیوتر اعزام، بالابر فشرده ،تسمه، موتورها و درایوها که باعث کوچک شدن اندازه موتور شده است را هماهنگ می نماید. اما شاخص ترین کاری که شرکت اوتیس انجام داد مسئله ایمنی در استفاده از بالابر کارگاهی بود.
ساختار سیستم ترمز در آسانسور کارگاهی با قابلیت بالا رفتن تا بلندی یک کیلومتری
طبق نظریه ماروین مدیر اختراعات اوتیس یک آسانسور وزنه ای می تواند تا ۴۵ مایل در ساعت سرعت بگیرد و ۵۷۲ درجه فارنهایت گرما تولید کند. این مکانیسم نه تنها سقوط آزاد را متوقف می کند بلکه حرارت ایجاد شده از طریق سرعت را نیز کنترل می کند. همچنین قادر است جلوی سقوط در شروع کار را بگیرد. امروزه اوتیس یک برج آزمایشی برای انجام این کار دارد و فراهم کردن سرعت مناسب یک سازه به بلندی یک کیلومتر را نیز دارا می باشد.